روستاها یکی از قسمت های مهم هر کشور به شمار می روند چرا که لازمه رشد هر شهر به طور حتم روستاهای آن است.

به گزارش پایگاه خبری سیستان و بلوچستان، روستاها محور توسعه به شمار می روند چرا که محصولات کشاورزی و دامپروری که لازمه زندگی بشری است در روستاها تولید می شود و در صورت نبود این محصولات به طور حتم زندگی برای تمامی افراد جامعه با دشواری مواجه خواهد شد.

سیستان و بلوچستان به نسبت سایر استان های کشور از جمعیت روستایی بالایی برخوردار است بنابراین انتظار می رود تلاش ها برای رشد و توسعه روستاها بیش ازپیش مورد توجه قرار گیرد تا با ایجاد مهاجرت معکوس از شهرها به روستاها این مناطق به آبادانی بیشتر رسیده و به موازات آن آسایش در شهرها نیز افزایش یابد.

توسعه روستایی از نبود متولی رنج می برد

قائم مقام اسبق جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان عنوان کرد: یکی از بزرگترین آمال انقلابیون دهه ی ۵۰، سازندگی و ساماندهی روستاها و مناطق عشایری بود. نقشه ی راه را مرشد انقلاب اسلامی چنین نشان داد(
“همه موفق باشند که در این جهاد شرکت کنند و آن خرابه‌ها را بسازند، و برادران خودشان را کمک کنند؛ که شاید هیچ عبادتی بالاتر از این عبادت نباشد.”)

عباس نورزایی به خبرنگار پایگاه خبری سیستان و بلوچستان گفت: نهاد جهادسازندگی، بدینسان شکل گرفت، دو دهه متولی روستاها و مناطق عشایری بود و زیرساخت های عمران روستایی را به مراحل قابل قبولی رساند، اما همینکه وارد مبحث تولید در روستا شد، این شجره ی طیبه را قطع کردند.

وی افزود: اما امروزه “توسعه ی روستایی” مقوله ای است که به حسب ظاهر متولیان زیادی دارد اما به واقع، هیچ متولی ای ندارد و هر کسی از ظن خود او را به طور ناقص و غیر سیسنماتیک یاوری می کند.

نورزایی تصریح کرد: اهل فن “عمران روستایی” می پندارند با احداث راه، تامین آب شرب و برق و مخابرات، توسعه ی روستایی محقق می شود.

کارشناس ارشد مهندسی کشاورزی با بیان اینکه، فن گرایان جغرافیا، با خواندن برنامه ریزی روستایی، به زعم خود، متخصص توسعه ی روستایی هستند؛ تصریح کرد: گاه متولیان بهداشت، با ایجاد شبکه ای از خانه های بهداشت و مراکز درمانی بهداشتی در روستاها، به توسعه ی روستایی می اندیشند و مدعی هستند.

نورزایی با اشاره به اینکه، بعضی جاها توسعه ی کشاورزی را معادل توسعه ی روستایی، پنداشته می شود، ابراز کرد: گروهی استقرار صنعت در روستا را به مثابه توسعه ی روستایی می دانند، گاهی نیز گمان می شود ساماندهی به کالبد فیزیکی یا سکونتگاه ها، توسعه ی روستایی است.

وی اظهار کرد: از همه بدتر اینکه اداره و تنظیف روستا به معنی توسعه ی روستا، انگاشته می شود و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری آن را صرفاً هدف گردشگری محیطی می داند.

نورزایی با اشاره به اینکه هرکدام از مولفه های یادشده جزئی از یک سیستم پیچیده ای است که ما آن را “توسعه ی همه جانبه ی روستایی” می نامیم، ادامه داد: اینک در این کشور اجزای منفک و ایزوله ی توسعه ی روستایی، برآیندی رو به پایین از عملکرد را به خود اختصاص می دهند و باید نخ تسبیحی قوی و محکم داشته باشند که ندارند.

وی در پایان تاکید کرد: باید دستگاهی مشخص، به عنوان متولی توسعه ی روستا ایجاد شود و این اجزا را به شکلی موزون و نظام مند به هم پیوند دهد و با برنامه، روستاها را پایه ی توسعه ی کشور قرار دهد.
انتهای پیام/فاطمه بهرک